Try before you die: klauteren en balanceren op grote hoogte in een klimbos
De adrenaline giert door mijn lijf als ik na de eerste hindernis op het plateau sta. Het is niet zozeer de hoogte maar vooral de wiebeligheid van de balkjes en kabels tussen de bomen. Het zweet breekt me uit. Maar dit kan ik helemaal niet. Die stap is zooo groot. Waar ik ben?! Ik ben op 8 meter hoogte beland in een klimbos.
“Ik doe dit parcours in 7 minuten” zegt de blije instructeur. “Jaaa dag!” roep ik. “En als het niet meer gaat roep je niet “Help” maar “Wilmaaaaaa”, niet wetend dat ik dat straks echt zal doen (als ik halfverwege een zipline blijf hangen…) Na het aantrekken van onze klimgordels en het proefparcours aka een koordansachtige act en inimini zipline.
Al na de eerste hindernis van parcours 1 denk ik, maar help hoe ga doen? Ik balanceer op enkele kabels op 8 meter boven de grond. Wacht maar tot je bij de volgende bent San, die is nog erger. Pfff was dit echt mijn idee, denk ik nog. Over een enkele kabel heen en alleen een touw verticaal naast je, wiebelende boomstammetjes tot jawel een zipline die je staand doet! Ik klim verticaal door een net, weer over balkjes en eindig in een zipline. Zo parcours 1 zit er op.
Voor parcours 2 gaan we nog een stapje hoger, meters dan wel. Na een paar wiebelhindernissen, ik heb behoorlijk knikkende knieen en verzuurde bovenarmen, komt de tot dan toe aller ergste… een reeks van twaalf schommels achter elkaar en ja je moet dus van de een op de ander stappen. En het beweegt, waait, alles! Het duurt me zeker een kwartier voor ik hier overheen ben. In de verte wacht me een hoop gegil, maar eerst nog een kabel te gaan met enkel vier touwtjes. Via een zipline beland ik op een plateau waarbij er geen vervolg meer is. Of toch wel? De instructeur gebied me om mijn gordel aan een bungeejumpkoord van te maken. “En dan?” vraag ik. “Springen richting het verticale net. “Oh my!” Er zit niets anders op! Ahhhhhh!!
Het kost me veel moeite om in het net om hoog te klauteren maar ik kom er pfoooeew. Vervolgens zie ik de volgende zipline weer liggen. Nog maar twee hindernissen te gaan. Badend in het zweet kruip ik van het platform naar beneden. Ik gooi mijn klimgordel af. “Wil je parcours 3 niet meer doen?” vraagt de instructeurs en ik zie mijn vrienden al weer halverwege in een verticaal net van 10 meter breedte hangen. “Misschien de volgende keer… nu protesteren al mijn spieren!”
Praktische info
Ik beleefde dit try before you die avontuur in Klimbos Simia. Helaas is dit park sinds 2020 gesloten. Alternatieve klimbossen op de Veluwe zijn Klimbos Garderen en Klimbos Apeldoorn. Trek goede schoenen aan en sportieve kleding. Als dame moet je haar vast in een elastiekje.
Klinkt leuk, maar ik weet niet of het iets voor mij is. Ik heb een beetje last van hoogtevrees dus ik ben waarschijnlijk degene die de camera vasthoud om foto’s te maken terwijl andere lekker mogen klimmen. Ik kom dit soort parken trouwens steeds vaker tegen. Leuke ontwikkeling om te zien.
Nice! Ik ben vorig jaar bij Klimrijk in Veldhoven geweest. Erg leuk maar het viel niet mee. Ik heb absoluut geen hoogtevrees, maar het viel behoorlijk tegen. Kwam tot de ontdekking dat ik geen 18 meer ben 😉 .
Ik ben dol op klimbossen, overal waar er één in de buurt is ben ik van de partij. Voor de lange ziplines tussendoor vind ik geweldig. Ik ben nog nooit in Simia geweest maar het ziet er super leuk uit!